زعفران ادویه طلایی با تاریخچه ی سه هزار ساله، دارویی با خواص متعدد است. بر اساس فارماکوپه گیاهی ایران، از زعفران به عنوان ماده ی معطر و طعم دهنده استفاده می‎شود. همچنین از آن به عنوان آرام بخش و ضد اسپاسم استفاده می گردد. در طب سنتی به عنوان شادی افزا، خواب آور، مدر، مسکن، کاهش دهنده اشتها، قاعده آور و افزايش دهنده قوه باء مورد استفاده قرار می گيرد. طبع زعفران گرم و خشک است. ترکیبات شیمیایی فراوران آن عبارتند از کاروتنوئیدها (Carotenoids)، کروستین و کروسین (Crocetin and crocin)، کاروتنوئیدهای مهم دیگر زعفران عبارتند از لیکوپن، زآگزانتین و بتاکاروتن (lycopene, zeaxanthin, and beta-carotene). اسانس (Volatile oils)، پیکروکروسین (picrocrocin)، سافرانال (safranal) که مسئول اصلی عطر و رایحه زعفران است. زعفران هم چنین منبعی سرشار از کائمفرول می باشد که نوعی مولکول زردینه می باشد که رنگیزه های زرد را پدید می آورد، هم چنین خواص آنتی اکسیدان، آنتی باکتریال و ضد سرطان دارد.